TWARDY STAN NIEOBECNY

 granicy obłędu żadna straż nie broni.

piekło i szamani przed kolejną burzą.
wróżą z moich kości, z wycia wilków
wróżą. padł ostatni szaniec rzucanych kamieni,
same zgliszcza, gruzy. śmierć - stan awaryjny, zawsze

pierwsza z brzegu. po drodze do czarta pluję
na zasady, żrący odczyn śliny powoduje blizny,
plamy na honorze. los tępo pisany zbyt obcym
akcentem ma wadę wymowy, źle docięty język,

skurwysyn pijany grał w znaczone karty
i sztuczki szekspira. kiedyś lady makbet teraz
wredna suka z piętnem prostytutki, gryzę ślepo
instynkt i fragmenty dłoni. od pokoleń krzyczą

we mnie oczy.

żywe