filiżanka (wiersz)

"w takie dni garściami nabiera się zmarszczek. dziś schodzę,
nie buntuję się, oddycham głęboko przymykając oczy.
zawroty głowy, utrata czucia..................................................
............................................................ ......................................
............................................................ ....kochany, filiżanka
nawet nie drgnie, a burzą się w nas wszystkie mury.
posłuchaj jak cicho otwieramy przy tym usta."

tu gdzie tekst zastąpiłem kropkami, zaistniałbym czymś stanowczo innym, gdyż właśnie to, swoim banałem psuje Doskonały tekst - to jakby zjechać z dużej góry i sinusoidą wjechać na kolejną tracąc źlebem impet, co kończy się małością między wzniesieniami.

Początek mi się podoba, ja w ogóle lubię takie początki. Pisałeś już lepiej i wiesz, że pisałeś już lepiej. Generalnie to jest porządnie, ale brakuje mi tego miliona odniesień (nie tych historycznoliterackich, tych życiowych), które zawsze znajduję w Twoich wierszach.

to jest taki tekst, kochani. nie chcę uparcie tutaj siebie bronić, ale są pewne zależności, które ten tekst uczyniły właśnie takim :)

ta - jasne

ooooł je. nie tak dobry jak ten o zorzach, ale też ładny. nie wiem chłopie jak to robisz, ale piszesz cholernie lirycznie. powiedzmy, że Ci zazdroszczę: P

mrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

:D

Trudno wybrać coś NAJ, bo dla mnie cały...bez zastrzeżeń :)

Logan,
po weryfikacji (wróciłam z angielskiego nieco mniej zmęczona), stwierdziłam, że najbardziej w tym wierszu urzekam nie spokój. :)
I to że to jest taki tekst, to ja wiem, a ja wcale się nie podpisywałam pod panem Balrogiem.
Nadal jestem Twoją wielką fanką. ;)

brawo, Messer Logan - konekcji z tym Loganem mam się doszukiwać czy nie? ;)

No cóż. Dobry.

Dałbym:
"wybaczam zawroty głowy, utratę czucia."
Jest klimat.