zapowrócone

Anonimowy Użytkownik

"zapatrzone w zimną czerwień marmurów
rozkładają się po drodze na części
tak niewiele trzeba ludziom do bólu
i tak dużo aby stali się śmieszni"

mimo że zakreśliłem jak wyżej, to wiersz wyśmienity - jedno ale, żeby ludzie stali się śmieszni to tu chyba najmniej potrzeba - przemyśl to Grześ

Grzesiek z nick-ąd

przemyślę choć nie raz już przemyślałem
ale obiecuję:)

Jarosław Jabrzemski

To jest bardzo dobry tekst.
To jest tekst rymowany obarczony arytmią.

joanna michalczuk

ha :-) a ja mam zdanie od Barloga odmienne, "żeby ludzie stali się śmieszni" w kontekście tej strofki jest oczywiście do odczytania sensownego i słusznego :-) "i tak dużo by o niczym już nie śnić" z kolei wydaje się tezą fałszywą w odniesieniu do rzeczywistości, bo akurat ludzi pozbawionych marzeń nie brakuje, chyba, że miałeś Grzesiu na myśli wyzbycie się potrzeb (i radość z tego, co się ma:-))?

wiersz świetny :-) a i myśl przewodnia moim skromnym blond-rozkminkom bardzo bliska. In plus że weź :-) pozdrawiam

Grzesiek z nick-ąd

masz pani rację -niepotrzebnie gnę się czasem gubiąc zamysł pierwotny:)

ew

"tak niewiele dzieli usta od krzyku " - takie to moje myśli na dziś, ze to aż boli i aż o całej reszcie trudno mi cokolwiek powiedzieć, pozostaje mi tylko chylić czoła po raz kolejny