... (wiersz)

trupy za życia myślący o jednym
wyrwani przeznaczeniu przez chwilę radości
której pomogli
głupotą

tyle mogli zrobić dla siebie innych
tyle przeżyć życia dobrze czy źle
ale nazwali to
głupotą

woleli zażyć radości chemicznej ułudy
myśleli że wyrwą się zapomną
świat był dla nich
głupotą

widzieli to inni lecz tylko widzieli
a oni krzyczeli tylko bez słów krzyczeli
a po chwili wszyscy o nich
zapomnieli

a teraz

leżą stosy trupów ściętych pokotem
bezpańskich
zmarłych na głupotę
zapomnianych
bo nikt nie czuł jak krzyczą