nieśmiałość

moja miłość jest nieśmiała

tańczy szalona ale tylko we własnych objęciach

gdy Cię widzi gubi rozum z nagła

i się chowa w krzesło i się czerwieni

moja miłość jest prawdziwa

mówi prawdę o sobie, ale cicho jeszcze

nocą skrobie wiersze,

boi się je szeptać głośno, tylko szepcze w myśli

moja miłość jest samotna

czeka w cieniu, postukując w lustro stare

jak mam się odważyć kochać Ciebie we dnie

moja miłość jest tchórzliwa

tylko serce, co nie prosi i jak ja Cię nie pragnie

ma odwagę w wulkan Twoich oczu się zatopić

Głosu Twego słuchać i bezczelnie Cię uwielbiać

moja miłość się szamocze

i patrzy w samą siebie

jak umiera w samotności

cicho, ciszej, daleko od ciebie

moja miłośc w sny zagląda ukradkiem

bo jesteś jej bogiem i marzeniem

na boga podobno patrzeć nie można

bo się od tego umiera