jak

The Madeleine

Budzę się w środku nocy,
pada deszcz, a w myślach wciąż
czai się twój głos.
Rysuję na zaparowanym oknie
serca środkowym palcem,
bo wiem, że miłość jednak
mnie nie kocha.
Świat ideałów zderzył się
dziś wieczór ze ścianą.
Krzyknęłam, ale zniknąłeś.
Zły, nieokiełznany, inny.
Otwieram usta i szukam słów,
by wyznać co czuję.
Nie wiem gdzie pójść, nie wiem
jak pójść.

The Madeleine
The Madeleine
Wiersz · 5 września 2009
anonim
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    właściwie powinien być wartościowy.pozdro

    · Zgłoś · 15 lat
  • The Madeleine
    dzięki ;)

    · Zgłoś · 15 lat
  • Tomasz Smogór
    Tu coś jest

    ,,Rysuję na zaparowanym oknie
    serca środkowym palcem,''

    · Zgłoś · 15 lat
  • The Madeleine

    · Zgłoś · 15 lat
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    heh, właśnie przed chwilą ( nim przeczytałem co napisał Tomasz) uświadomiłem sobie ten fragment.
    tzn zwróciłem na niego uwagę wcześniej ,ale chyba nie zauważyłem TEGO:)
    Bardzo dobre.

    · Zgłoś · 15 lat
  • Kasia     Czyżewska
    środkowy palec rzeczywiście bardzo dobry i przerzutnia do wieczór ze ścianą, podoba mi się też otwieranie ust, żeby poszukać słów i i nie wiem jak pójść. to szczególnie. tylko te dobre momenty rozbrajają, takie bardzo już opisane motywy ...by wyznać co czuje, pada deszcz, a w myślach głos.

    · Zgłoś · 15 lat
  • saszka
    "Nie wiem gdzie pójść, nie wiem
    jak pójść"
    ten fragment jest moim zdaniem fantastyczny :-)

    · Zgłoś · 15 lat
  • difficulty
    Wiesz, że coraz lepiej piszesz. Pisz dalej! :)

    "Rysuję na zaparowanym oknie
    serca środkowym palcem"

    jak dla mnie - najlepsze!

    · Zgłoś · 15 lat
  • tomasz
    Rysuję na zaparowanym oknie
    serca środkowym palcem,
    to jest swietne a calosc dobra wiec na tak jestem jak najbardziej

    · Zgłoś · 15 lat
  • The Madeleine
    Dziękuję :)

    · Zgłoś · 15 lat
Wszystkie komentarze