Leń-dyletant

Leżąc gniję, cierpię chodząc
Wegetując się posilam
W cnym lenistwie sobie brodząc
Niesmak stale-wciąż umilam

Nie obchodzi sport, wybiórczo
Telewizja magnesuje
Niemoc mam, choć nieraz twórczą
Zacnie się jedynie truję

tu coś chciałem
tam wolałem
to opowiem
o budowie
błahe dzieło
się zaczęło
pusto wyję
strasznym ryjem

Mętność gęsta, kwas przeżera
Kaprys z wolna się urywa
A przemłody pan weteran
W jaźni mojej się ukrywa

Gdzie stu panów – tam niezgoda
Skutek, projekt, chęć, przyczyna
Rechot-bełkot-niepogoda
Procentuje samowina

pozbierałem
się z morałem
w ryzy kratę
za krawatę
w kubeł morda
poza lorda
uśmiech błogi
prężne nogi

Leń już działa w polu łysym
Leń śmierdzący, leń-skurwysyn
Lenia spędzam tu natchnieniem
Leń leniący się swym leniem
To nie leń już – leniuch mały
Zleniwieniem wyleniały!

Rym inaczej ustawiony
Będzie, zatem naznaczony
Szczodrym kojąc się natchnieniem
Chcenie trza wymusić chceniem !