osiem

Rita

Pierwsza zwrotka i dwa ostatnie wersy.
Pozdrawiam.

Dominika Ciechanowicz

Mnie się najbardziej podoba końcówka.

Anonimowy Użytkownik

"ściągając z palca obraczkę

połykam ogon"

Pięknie powiedziane - jaka ironia. Obrączka symbolizująca coś idealnego, co się nigdy nie kończy i to połykanie ogona. Szatańsko.

Kasia Czyżewska

osiem ma odsyłać do jakieś konkretnej wykładni cyfry? czy zamknięcia? zapętlenia ale nie zera, a dwóch zer/nieskończoności przeciętych?obrączek? czasu spędzonego?wieloznacznie. bardzo ciekawie się czyta.
mnie jako miniatura o kobiecie.zastanawiałam się, czy o człowieku. ale chyba o kobiecie. serdecznie zapominającej, czyli uporczywie pamiętającej. koniec - wypuszczam jad/dziś -teraz
dziś we mnie jest/wczoraj- pamięć o tym, co było zanim się jad nazbierał, wczoraj rodzi jutro - pamięć o dobrym rodzi nadzieję. tak mi się na przykład przeczytało. pojemny tekst.

Anna Nawrocka

*Uroboros - pradawny wąż, który zwinąwszy się w kształt ósemki, wgryzł się zębiskami we własny ogon. Symbolizuje on nieskończoność i sam jest nieskończonością. Jest wiecznym odchodzeniem i wiecznym powracaniem, przypomina, że w każdej chwili, w każdym zdarzeniu kryją się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdym zdarzeniu kryje się wieczność. Każde odejście jest zarazem powrotem.

Kasiu - o kobiecie, jednak i o człowieku (kobieta tez człowiek ;) ........)

dziękuję za pojemny tekst - to dla mnie wielki komplement.

Szatańsko ;) ehhh dzięki!

Kasia Czyżewska

ależ istotnie:)gapa jestem

Anonimowy Użytkownik

czyli nie do końca konsekwentne zapominanie w nieskoczoność czy pamiętanie w nieskończoność mimo usilnego zapominania?
Mimo, że tego nie wiem uważam, że wiersz ma klimat.