U nas norma…

Nygus szedł rycersko
Z euforią bażanta
Pozdrowił bratersko
Druha, Bumelanta

Bumelant się trudził
Więc mu cześć i chwała
Acz w porę nie zbudził
Kolegi Bęcwała

Bęcwał, za to susem
Wiewiórczo-strusiowym
Za panem Nygusem
Wyskoczył na łowy

Panie Nygus, bracie
Po co nerwy płonić
Lepiej wszak przy chacie
Trochę powałkonić?

Tu, Wałkoń znienacka
Z probęcwalską fizis
Ni trochę się cacka
Nakreślając kryzys

Bęcwale skończony!
Gdzież jest twoja miara?
Wałkońskiej mej strony
Od Nygusa – wara!

Gdy Nygus spisywał
Bęcwalstwa pamflety
Tyś go nieraz zbywał
Tym, co zdziałał Kretyn

A Kretyn spokojnie
Syci blask oliwą
W naszej małej wojnie
Wspólne zbierzem żniwo

Bęcwale, los-mieńco
Toż my tutej sami
Od dekad już n-ciu
Rację wyłuszczamy

Nygus się nie wzruszył
Wałkoń wcale spłonił
Bęcwał się napuszył
A Kretyn – ukłonił

Gdy na prostej drodze
Nygus, Wałkoń stali
Wprost zdziwieni srodze
Chłystka napotkali

Bumelanta wzięli
A było to wiosną
Wespół rozpoczęli
Swą twórczość radosną

Morał przeto taki:
Gdy Kretyn z Bęcwałem
W sposób lada jaki
Rządzą się przewałem

Nygus z Bumelantem
Wałkoń – na pół gwizdka
Tamtym staną kantem
Przy pomocy Chłystka