...dziecko...

Anonimowy Użytkownik

Z Twoich (które podobają mi się) ten jest dla mnie szczególnie ważny.

Justyna D. Barańska

kiedy fragmenty tego typu:
" sercem z kryształu
oglądałem mrok
mentalną rzeź" - naprawdę brzmią dziecinnie. serce, mrok, rzeź - brakuje jeszcze kąta i żyletek do pełnego emo-obrazu.
zbyt wielkie tu wymieszanie wątków i symboli - tu się zgadzam w pełni z Tomaszem. bo popatrz: masz te emo-obrazy, anioły, stanięcie na dwóch nogach (uczłowieczenie, zejście z drzewa), schron jako powiązanie z wojną, Chrystusa, smoka, branie w ramiona - może być Matka Boska, ale i branie partnera w ramiona, no i jeszcze mamy szatana.

na dodatek tytuł to dziecko, które oblazły mrówki.


co z tego wszystkiego wyciągnąć? człowiek jest jak dziecko, które pragnie zostać aniołem, a bez Boga bezustannie schodzi na złą drogę? zdecydowanie za dużo.
fajnie jest, jeśli wiersz nie ma jednego dna - chyba na tym polega poezja, ale przy takim nagromadzeniu trudno mówić choćby o jednym.

anhelus

dzięki za komentarze...
P.S. jedena z opiekunek przesłała mi kiedyś fragment, który pozwolę sobie przytoczć:
"Należy się wgłębiać w wiersze, a nie tylko je lizać, żeby coś
dostrzec. "

tomasz

dziecinnie i jak dla mnie zbyt wiele symboli a zbyt malo sensu. na nie

Kasia Czyżewska

dla mnie pierwsza zbyt ciężka w odbiorze. dalej jakość figury się rozładowują ale taki początek na mnie nie działa/działa źle. nie wiem, jak z czynnościowością tekstu: rozumiałam, czułem, wierzyłem, stanąłem, nauczyłem, zrozumiałam...czy nie nazbyt dużo? pointa jest ciekawa i czuje się "atmosferę" wiersza ale żeby nie przedobrzyć...wielkie litery konieczna w Cię i Twój?

Anonimowy Użytkownik

masssakra ;-)

Anonimowy Użytkownik

Przerażające, piękne zarazem.

Rita

Emocjonalny, dobry wiersz.
Pozdrawiam.

Anonimowy Użytkownik

przypadł mi do gustu.