Stoję przed tobą bez wstydu nagości

Andrzej Talarek

miło mi, gdy ktoś pisze o mojej żonie "niezwykła" . taka zresztą jest.
pozdrawiam i dziękuję.
a co do braków, jakie w wierszu są, to zapewne wynikają z dwóch rzeczy, z mojej niedoskonałości pisarskiej i z faktu, że z villanellą spotkałem się całkiem niedawno , jako żem nieuczony w literaturze tylko samouk, i postanowiłem popróbować. i tak na próbę napisałem sobie ich cztery, pewnie ta jest najsprawniejsza.
jeszcze raz pozdrawiam

Aminta Borkowski

bardzo ładny wiersz, tylko z czasem poczułam się jakbym jadła rybę - dużo tych "ości" :))

Kasia Czyżewska

przepraszam za zwłokę ale życie nie odpuszcza. do tekstu wraca się z przyjemnością. abstrahując od pracy nad konstrukcją - która zasługuje na uznanie i docenienie zwłaszcza może w czasach walki w formą:) - fascynuje treść - dzięki konstrukcji przecież także - hipnotyzująca.
Jak wspomina Johannes - przesłanie bardzo silne i ...ciepłe. jak ciało. ciekawe podniesienie motywu biblijnego wyboru znajduje oparcie w kontekstach. motyw przemijania światów - majów, przejścia pór roku, mitologii - odległej historii kultury. i jego zbliżenie do konkretnych podmiotów.
pole interpretacji może nie tyle rozszerza się w tym przypadku, co przybliża właśnie.

dla mnie, to jest powrót mężczyzny do siebie dzięki kobiecie. tak, jak ona wyrosła z żebra, tak teraz zwraca to żebro - brakującą część, pozwalającą zaakceptować mu siebie. spłata długu. prawdziwa pełnia dzięki dwojgu.
niezwykła jest kobieta, o której pan pisze.

Andrzej Talarek

dziękuję

Anonimowy Użytkownik

Niestety u mnie nie wyświetla się skala ocen i nie mogę fizycznie postawić zielonego słupka. Więc słownie: WYŚMIENITY.

Anonimowy Użytkownik

Aha - vilanella. Całkiem zgrabna. Można było pomyśleć o nieco zmienionej wymowie powtarzanych wersów i popracować trochę nad rymami typu a. Rymy b ciekawsze - zwłaszcza w trzech ostatnich strofach.
Przekaz wyśmienity. Jak to dobrze wiedzieć, że upływający czas nie zaciera pożądania, fascynacji drugą osobą, radości... Cudowne to: "Ewa jesienna na czasu rozstajach", "w pięknie dojrzałym ciągle eros gości", "gładzisz me ciało z przeczuciem męskości", " choć lustra szepcą o ludzkiej marności
szeptu nie słucham tobą się upajam".
Pozdrawiam.

Andrzej Talarek

jak tu kiedyś byłem, to nie byłaś opiekunem, więc witam

Kasia Czyżewska

witam. i ja powrócę do wiersza, ino głowę wyczyszczę bo tekst wymaga.

Andrzej Talarek

może znowu powrócę na Wywrotę.
pozdrawiam