nagość błogosławiona (wiersz)

lubię Twoje wiersze, są takie moje, piękne.

ładnie, subtelnie. choć osobiście myślę, że samotność się mieśi w uścisku.

wiersz spoko i bardzo ładny komentarz anastazji ( ja nie złośliwie ino mnie ubawiło;-)

bardzo rzucają się w oczy świat, strach, samotność, dusza, droga, opowieść, płomień. jak na krótki tekst - ryzykownie dużo wielkich figur.

twój-swój, się-się -> głównie to mi po tekście pozostało. ja odnoszę wrażenie, że wierszy tego typu, ba! z użyciem takich chwytów, o których napisała Kasia, jest już pełno. nie ma tu niczego, co by go wyróżniło. dlatego jestem na nie.