Wrony

Dominika Ciechanowicz

jakoś te dwie ostatnie strofy nie pasują do dwóch pierwszych, tak mi się wydaje.

Anonimowy Użytkownik

i mię się tak wydaję...ale z chęcią zapoznam się z kolejnymi.chiba, że coś tu się przemyciło czego nie załapałem.

Aminta Borkowski

właśnie, albo idziesz z prądem, albo się wyróżniasz autorze... !

Justyna D. Barańska

z tymi wielkimi literami można by zrobić porządek. myślę, że jest tu zalążek, dobry pomysł się ukrywa, jeśli dobrze odczytuję z słynnym WRONem w roli głównej. tylko wydaje mi się, że z tym wyróżnianiem to nie tak do końca, lepiej było się raczej nie wychylać.

forma to tu leży w moim odczuciu.

Anonimowy Użytkownik

Ja też, za dwoma pierwszymi.

Kasia Czyżewska

dla mnie zbyt chaotyczne. zależności, jakie tworzą się na stykach dzięki przerzutniom dają paradoksy - gdy inni rzucają/napisać donos; gdy wszyscy donoszą/być dobrym, szczęśliwym/wyróżniać się spośród tłumu... zbyt mało jest w tekście powiedziane - tym razem to działa na niekorzyść. wszystko rozmywa się. nie ma się czego uchwycić. poza uczuciem niepokoju, pozostaje wrażenie niezrozumienia intencji. zapis/forma działa na niekorzyść. tym razem dla mnie nie.