Sibelius. Gdynia Orłowo (wiersz)

Nie wiem jaki ma związek Sibelius (a symfonie Sibeliusa lubię:-)) Może te ,,kolosalne kościoły milczące''. Być może Twoje refleksje po koncercie. Ja też opisałem swoje refleksje po koncercie Stańki (w kościele) w jednym z tekstów. Odnośnie muzyki Sibeliusa widziałbym coś bardziej monumentalnego w kontekście przyrody (albo więcej tej architektury) Gotyckiej? Poczytam jeszcze. Bo w chwili obecnej niewiele.

Widzę, że my teraz po sąsiedzku prawie ( ,,teraz z przymorza" )

Trzecia strofa zdecydowanie tak, ale reszta trochę pretensjonalnie.
Melodia w drugiej nie działa. Trzecia bardzo.

obrazowe i niepokojące.

pamiętam! przerzutnie nadal mi się podobają. poza tym, co by tu jeszcze? zakończenie - wilgotność i morze, czasem odnoszę wrażenie, że to idealnie pasuje do portali literackich. w niektórych miejscach zaczyna się pisać na jedno kopyto i jak nam mają potem szczęki opadać?

Nie ma tu refleksji po koncercie w kościele. są refleksje codzienne. po otwarciu okna. mieszkam obok stacji kolejowej. Sibelius to dla mnie ruch pociągów. partie skrzypiec z zaskoczenia. i cisza. tak słucham Sibeliusa. miedzy przyjazdem a odjazdem. monumentalności wiele jest w mieście. i w morzu. obojętności. architektura - kościół tyczą się w wierszu raczej niepokoju.

po sąsiedzku Kamilu:) po morzu. spróbuję się strzec pretensjonalności.

dzięki domka. za przeczytanie.

Justyna... mam nadzieję, że mi przejdzie z tym morzem. choć trochę. serio.

dzięki.

w morzu tak, ale jeśli w mieście to już w większej aglomeracji, na miarę Nowego Jorku. Tak to sobie widzę

co gdzie kto widzi. mnie za przerażenie starcza Gdańsk.