Poza zasięgiem

zagadka kolejnego imienia, zapisana
metaforą pośród milionów zapomnianych
już słów.konstytucja życia, którą z uporem
czytam, strona po stronie. zakradam się
w jej myśl i cichym szeptem oswajam dzikość.

papierowe postacie uciekły. ukryły się
w bieli ściany, przestraszone
ogniem mojego istnienia. odgaduję dalej.
nie wiem już po co. widzę Cię.

odrzucające obcą krew żyły wypełnia rtęć.
powstaję by odebrać sobie kolejny dzień.
idę dalej. już bez mapy. przecież i tak błądzę
wsłuchany w szum płynącego metalu.