Joker

Król Czarny był w poniewierce
A Walet uśmiechy rzucał
Łamała Dama Pik serce
Gdy Joker z dala przykucał

W sekwensy długie wtopieni
Cztery Dziesiątki warują
Nie będą wszak zespoleni
Jokera wciąż wypatrują

Gra nowa – Oko Pozorów
As, Walet – mocna figura
Zaczerpną blotek wytworów
Lecz wjedzie nicości fura

Budują teraz most nowy
Bez iskry i bez pośpiechu
Korona z królewskiej głowy
Coraz to spada ze śmiechu

Nie grałeś tutaj Jokerze
Ni tworzysz, ni uzmysławiasz
Do garści gracz cię nie bierze
Snadź niesmak jeno przedstawiasz

A Joker niepognębiony
Kpiarz, trefniś z cierpkim uśmiechem
Szept Damy słyszy stłumiony
W pokerze gra Króla bluffem

Bywały przeto gry owe
Co nie wchodziła w nie kasa
Reguły niekończynowe
On był mocniejszy od Asa

Kpiarz poznał rozdań porządek
Złodziei, czy też pasterzy
Niejeden rozgrywki wątek
Ten, z muru Strażniczej Wieży^*

Król odział się na waleta
As Damie serce podrzucał
Wśród Dwójek trwała wciąż feta
A Joker z dala przykucał


^*Patrz „All Allong the Watchtower” Boba Dylana