Staram się. Rysy.

Kasia Czyżewska

muszę powrócić. na razie widzę zestawianie ze sobą dość zjawiskowych figur -dla mnie jednak niespójne.

Kasia Czyżewska

kiedy patrzę na inspirację, tytuł to staranie się, żeby dostrzec ale i żeby wyglądać. na coś( się streścić). - żeby doszukać się czyichś rysów ale i żeby mieć własne. do tego "nitki" łączące fragmenty materii na obrazie wyglądają trochę jak zadrapania. jak trzymanie się siłą.
ciekawi mnie odwrócenie numeracji części. podpowiada, że nie będzie ...realizmu(?)stwarza zapętlenie. i myśl że mamy dostęp do ciągu dalszego. ale sam podział interesuje.
tak, jak obcowanie z tym obrazem - pierwsze wrażenie - szok całością/zestawianiami/ rozwiązaniami/niemożliwością uchwycenia się jakiegoś gruntu, a na drugi rzut oka pojawia się spójność, jakieś zalążki interpretacji. jej próba.
"tajemnica mnie nie dotyczy
celuję w zamiłowanie do prostoty"
nie wiem jednak, czy jakiś podział w obrębie pierwszej nie wyszedł by wierszowi na zdrowie.
dla mnie bardzo, bardzo ciekawe. utwór zupełnie samodzielny, który zyskuje jeszcze dzięki konfrontacji z obrazem.

Justyna D. Barańska

hm, jest tu pewna przebiegłość. to staranie się i rysy, Rysy jako szczyt, jako uszczerbek, a może jako zarys. podoba mi się, że niejednoznaczność, a raczej możliwość wielorakiej interpretacji/zabawy już zaczyna się w tytule.
czyżbyśmy starali się wejść na szczyt? i do tego bez złamań, potknięć, by nie stać się plamą, z której będzie można się jedynie domyślać, kim była ta plama?
podoba mi się również to przechodzenie od skojarzeń, po czym na końcu dostajemy pewien konkret.

Łukasz Radwaniak

Ciekawe "poszukiwanie straconego czasu".