Pamiętam te drgania niepewności i strach podniecenia
ciała parujące duchotą lipcowego weekendu
Wibrujące powietrze wpadające przez szeroko otwarte okno
na którym to? Trzecim piętrze?
Schody były strome
potknęłam się o jeden schodek lecz jeszcze nie upadłam
Akompaniament deszczu
który szeptał nam zasłyszane historie gdy myliśmy zęby
Później zasypialiśmy- ja wtulona w Twoje ramiona
A ty chłonąc feromony ze skóry na mojej głowie
Tak, wedle słów nauki mielibyśmy ładne i zdrowe dzieci
Kiedyś tam potem
mówiłeś że tego ranka- który dla nas był ciągle nocą
już mnie kochałeś
A ja ciągle broniłam się przed tą wiarą
I co?
Dziś deszcz tylko tobie szepcze historie na dobranoc
i teraz to Ty bronisz się przed moją wiarą
-
Anonimowy Użytkownik
okey !
·
Zgłoś
·
15 lat
-
Kasia Czyżewska
skoro schody to wyszczególnienie, że potknęła się o schodek niepotrzebne zdaje się.
·
Zgłoś
·
15 lat
-
Dominika Ciechanowicz
a ja bym to widziała jako prozę. trochę rozbudować i jest opowiadanie, bo jako wiersz mnie nie przekonuje.
·
Zgłoś
·
15 lat
-
ingrid_broxx
przykro mi jestem bezpłodna:(
·
Zgłoś
·
14 lat
-
ingrid_broxx
jak wolisz,jest mi to zupełnie obojętne w twoim przypadku.
·
Zgłoś
·
14 lat
Usunięto 2 komentarzedla mnie odrobinę dziwne zestawianie liryzmu z wtrętem fizjologicznym: chłonąc feromony ze skóry na mojej głowie...
pytanie - I co? - dla mnie zupełnie nietrafione. tak bezpośrednie odwołania i przekroczenia granicy światów wymaga w poezji nowego kontekstu.
sama historia ważna dla autora swoją drogą - swoją jej przedstawianie do odbiorcy, który o takich historiach czytał wielokroć...