Ignorant

Na skraju łóżka leżący
marny poeta- wiecznie śpiący.

Okryty, przetarty
weną krwawiącą.

Ignorant uczuć

duszony przez myśli.

 
Za często wsteczny
z poduszka na opak,

sądzi, że dotrwa
do południa północy.

Nie!

Ciemność otwiera

szubienic strychy.

Kaci kroczą

z nagimi rękoma.

Kto dziś dokona zbrodni?

Cisza!

Wychodzą anioły
 z aureoli kosą.

Plują na niebo

bo wiedzą.

Rankiem na trawie
musi być rosa..