po sklejanym

Grzesiek z nick-ąd

mamie

wybacz nam mamo że zostałem

panem chochołem nad ogrodem

codziennie znosisz moją karę

a ja wciąż czekam na nagrodę

za rannej róży czułą smukłość

za moje z gruszą obcowanie

za to co niby się potłukło

gdy krzyż na drogę kij na ramię

gdy wszystkie branki jak Pinokio

bo zdrady miały długie nosy

więc nie umiały ze mną moknąć

a ja nie chciałem o nic prosić

jakoś udało się nagrzeszyć

tyle o ile można skleić

będziemy dziećmi naszych dzieci

kiedy dorosną wbrew nadziei

Grzesiek z nick-ąd

Wiersz · 16 grudnia 2009

Anonimowy Użytkownik

Pod obydwoma wierszami z tej "serii" podałem wyczerpujące wyjaśnienie. Wierz mi, nie łatwo jet ukryć dwa teksty w jednym, ale taka jest istotnie ich forma - to nie zlepek przypadkowych słów, chociaż czasami trzeba uciekać się do sięgania po bardzo odległe synonimy i metafory. Więc gdybyś przynajmniej zadał sobie trud i spróbował coś z nich wyłuskać, byłbym wdzięczny...

http://literatura.wywrota.pl/26869_arsen...
http://literatura.wywrota.pl/26944_arsen...

· Zgłoś · 14 lat
Anonimowy Użytkownik

A wiersz mi się podoba.
" za to co niby się potłukło
gdy krzyż na drogę kij na ramię"
Miód w uszach.

· Zgłoś · 14 lat
Dominika Ciechanowicz

bardzo, bardzo.
"będziemy dziećmi naszych dzieci
kiedy dorosną wbrew nadziei"

· Zgłoś · 14 lat
Kasia Czyżewska

kilka razy podchodzę do tekstu i mam problem. bo nie lubię czytać z zaciśniętym gardłem. a tu czytam za każdym razem o mojej mamie. znoszenie - cierpliwość ale i władza zniesienia stanu rzeczy. kara/nagroda - zależy od punktu siedzenia. mój wyjazd jest moją nagrodą a dla niej karą/bólem. szczególnie: (...)"a ja nie chciałem o nic prosić". klejenie potłuczonego. działa ale widać rysy. i ta powtarzalność upiornie naturalna.

· Zgłoś · 14 lat
saszka

ulubiam...

· Zgłoś · 14 lat