po sklejanym (wiersz)

mamie

wybacz nam mamo że zostałem

panem chochołem nad ogrodem

codziennie znosisz moją karę

a ja wciąż czekam na nagrodę

za rannej róży czułą smukłość

za moje z gruszą obcowanie

za to co niby się potłukło

gdy krzyż na drogę kij na ramię

gdy wszystkie branki jak Pinokio

bo zdrady miały długie nosy

więc nie umiały ze mną moknąć

a ja nie chciałem o nic prosić

jakoś udało się nagrzeszyć

tyle o ile można skleić

będziemy dziećmi naszych dzieci

kiedy dorosną wbrew nadziei