nie dałaś nadziei

Robert noszczyk

łzy zasypane pod brunatną ziemią

kiedyś kochałem 

magnetycznym spoiwem namiętności

 

tam w domu mieszka ktoś

wiem

że teraz już mnie nie znajdziesz 

 

lecz obserwuj czasem kruki

które siadają właśnie tam

na połaci wiecznej tęsknoty

Oceń ten tekst
Ocena czytelników: Niczego sobie 4 głosy
Robert noszczyk
Robert noszczyk
Wiersz · 26 grudnia 2009
anonim
  • Robert noszczyk
    i się zmieniło...czas zmienia nas...

    · Zgłoś · 8 lat temu
  • Kasia Czyżewska
    zaimki zaimki. mnie, mój, moje. proszę przepracuj. na mnie:), jak rzadko niesłychanie duże wrażenie zrobiły kruki na połaci tęsknoty. wizualnie jestem zaczarowana. ktoś/kiedyś - dziwne złożenie.

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • Dominika Ciechanowicz
    a dla mnie w kilku miejscach za wiele: pierwszy wers jak zauważył Grzesiek, poza tym zaimki w nadmiarze. "oczy duszy mej" - dość straszne określenie:)

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    :]

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    czego nie piszę?

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • Robert noszczyk
    jakiś Kamil??? - nie piszesz - nie oceniaj człowieku!!!

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • Robert noszczyk
    dziękuję Grześku!

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • Grzesiek z nick-ąd
    zastygłe moje zasypame-czegoś tu jak dla mnie za wiele...
    łzy zasypane pod brunatna ziemią - to jest dopiero coś:)
    jeszcze się czepnę wersa jednego...konkretnie 9-a fuj panie Robercie a fuj
    reszta bardzo dobra:)

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • Robert noszczyk
    dziękuję:)

    · Zgłoś · 14 lat temu
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    dobre.

    · Zgłoś · 14 lat temu