kropka nad idiomem

kropka przed idiomem

dawniej tu bary się mrówczyły
czasy wszak były trudno-piękne
panienki piły ponad siły
panowie pili za ich wdzięki

rolnik przepijał za urodzaj
kto nie miał za co na pohybel
i trudno dzisiaj się nie zgodzić
że kiedyś było po co bywać

gdy w barze pustym do połowy
bo jak napełnić można zgliszcza
barman nie całkiem zawodowy
piosenkę śpiewał do kieliszka

"piosenka barmana bez nadziei"

to będzie bal cudowny bal
zagra kapela objazdowa
i będzie nam zazdrościł świat
albo przynajmniej cały powiat

przybędzie pan niejeden pan
a z każdym panem piękna dama
i będą tańczyć ze sto lat
albo przynajmniej aż do rana

a kiedy wszyscy ruszą w tan
bar swój oleję i uwłaszczę
z napiwków kupię cały świat
albo przynajmniej całą flaszkę

i będę sam na umór chlał
tyle za dużo aż za mało
to byłby bal cudowny bal
gdyby się tylko ludziom chciało


barman opadał na kontuar
a smutek kapał mu w kieliszek
i atmosfera tak się psuła
że prawie widać było ciszę

w kącie siedzieli dwaj faceci
ci bardziej w czerni niźli w bieli
alkohol tak się w oczach świecił
że własnych myśli nie słyszeli

tylko patrzyli w swoje szczęście
które znikało z każdym łykiem
wciąż próbowali i nic więcej
bełkot podkładać pod muzykę

"piosenka pijanego biedaka
i jakiegoś biednego pijaka"

po pierwsze pijmy za komunę
i bez gderania bez narzekań
choć nie grzeszyło się rozumem
przynajmniej było na co czekać

po drugie pijmy za rozmowy
kto głośniej krzyczy ten ma rację
i chociaż stół nasz kwadratowy
przy nim oblejmy demokrację

za trzecią pijmy i za czwartą
za wywalczoną i sprzedaną
bo jeśli komuś służyć warto
to tylko kurwa wielkim panom


akompaniament szczerych chęci
rozgrzewał serca hucząc w głowie
nikt tu nie prosił wszystkich świętych
bo przecież bóg to także człowiek

bo przecież wiara w chwiejnych słowach
nie musi być od innych mniejsza
nie wszystkich można przygotować
na to co się nie mieści w wierszach

tylko poeta nic nie śpiewał
postawił kropkę za idiomem
smutno pytając kromki chleba
czy każdy raj to raj stracony