myśli majowe (VIII)

Justyna D. Barańska

z rudą Maj to my się już spotkaliśmy, choć nie jestem pewna czy akurat z tą odsłoną ;) ciekawie z tym składaniem.

estel

To nowa Maj. Tzn. stara, ale nowa. I ma zamiar trwać. Dzięki. :)

Anonimowy Użytkownik

Trochę na jedną stopę (nie, nie akcentową). Poza tym do znudzenia łamiesz intonację gdzieś po drodze do końca wersu i rażące jest to przy czytaniu. Jeżeli miałbym porównywać, to czyta się ten wiersz jak jazdę samochodem po ul. Komuny Paryskiej we Wrocławiu. Chyba właśnie to przeszkadzało mi tak cholernie tutaj, ale dopiero dziś potrafię wysłowić.

Natomiast na wyżyny wspięłaś się w tym fragmencie: "Stanie na złotym środku
jak świadek świata / więc staniesz, Aleksandrze, na wysokości /wyzwania." Śliczne, nienachalne rymowanie i może tylko ciut bardziej nachalne literowanie zgłoskowe, które jednak nadrabia swoją płynnością.

Chyba na tyle. Dostateczny +. ;) Gdyż do minusów zaliczyłbym jeszcze słabe przekonywanie wiersza do się. A to poważny zarzut już jest, poważny.

Anonimowy Użytkownik

Po-ważny? Metapoważny?

Dominika Ciechanowicz

Płynę sobie przez ten wiersz i się tym płynięciem cieszę.

estel

Marszyński, Komuna Paryska ma być do remontu więc może i ja się upłynnię analogicznie. Za wyżyny dziękuję. Za dst również, na tę chwilę liczy się zaliczenie.
Poważany.
dominika, cieszę się i ja płynięciem Twoim.

Anonimowy Użytkownik

Dla mnie wszystkie myśli majowe są niesamowite - czarują klimatem, który bardzo lubię. Cieszę się, że znów czytam. Bardzo.

ingrid_broxx

Do mnie bardzo trafia ten fragment: "(...) Zapomni,
że dach chroni tylko wtedy, gdy jest nad
głową, nie pod stopami.(...)"