Nie-bo-nie

guwno

 


spotkałem ludzi którym
umarli ludzie – teraz jest nas czworo
możemy usiąść i robić rzeczy co będą

nam się kojarzyć z tamtymi
rano zgasło wieczór dopiero spełnia się
przyspieszonym oddechem i biciem
zegara ktoś nie przewidział lub nie zdążył
zapytać kogo jeszcze

Bóg pokaże

guwno
guwno
Wiersz · 14 stycznia 2010
anonim
  • Justyna D. Barańska

    · Zgłoś · 14 lat
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    Przeczytałam ''POKARZE'', bo jakoś pasuje mi bardziej. ;)

    · Zgłoś · 14 lat
  • Dominika Ciechanowicz
    Ja ten tytuł gdzieś już chyba widziałam.
    Reszty nie widziałam, ale cieszę się że ujrzałam. Świetnie panujesz nad słowami, nie wylewasz się i nie histeryzujesz, naprawdę jestem pod wrażeniem.

    · Zgłoś · 14 lat
  • guwno
    Dominiko, możliwe, że widziałaś, bo tekst nie jest nowy.

    · Zgłoś · 14 lat