Genealogia małpy

chór śpiewa kołysankę

Ala się rozbiera

ze szczytu schodów

z każdym stopniem zrzuca

arytmetykę myśli

geometrię figur

astronomię cnoty

i inne imaginacje

chór gwiżdże

dochodzą skrzypce w tonacji mol

papierowa tajemnica

jak ostrze

dzieli Alę

kawałek dla Artura

drugi dla Edka

będzie

s p r a w i e d l i w i e

dziewczyna stoi wyżej

niż zamysł autora

pod nogami walają się

skarpetki t- shirt nike

i medalik z krzyżem

ten znad drzwi milczy

epizod parska mu w twarz

teraz dobiera słowa

recytuje alfabet

tutejsi nihiliści

drą się z plakatów

aż mury się trzęsą

blada

tkwi gdzieś w posadzce

bez kawałka twarzy i prawej piersi

zwężone źrenice

pospiesznie się ubiera

już jest naga

chór skanduje epilogi

chór milknie