Wspinaczka. Herbert, ja , reszta.

przede wszystkim dochować przymierza

starannie wyznaczonej ścieżki

z dziedziny rachunkowości

gdy w nierównej walce

dziesiątkuję litanię

stawia nogę wyżej

idzie przodem

miażdży kamienie

nieludzko kradnąc twarze

zna treści epilogów

dzielą nas

staczające się

zdeptane

okruchy skalne

jego krok nie godzi się z losem

nie jest spętany linią

mówi

że już nie będzie siwiej

niż jest

że warto patrzeć w dół

z podziwem słuchałem

jak głos wypełnia szczeliny

przebija mglisty krajobraz

myślę

że góry są dla niego

cnotliwe sny

lotność greckich teatrów