czasem uciekam z banału świata
tworzę kwadraty do skakania
kredą białą jak sen
most przeczekania
znikam na moment w rogu duszy
w lśniącej pościeli przymykam oczy
cicho mruczę jak cień
szept zakochania
Goosfrabba
Wiersz
·
6 lutego 2010
-
Marcin SierszyńskiTak. To znaczy, nie. Po pierwszym wersie wiedziałem, jak to się skończy. W takim sensie tak.· Zgłoś · 14 lat -
Kasia Czyżewskaniezmiernie podoba mi się pomysł - gry w klasy o ile nie mylę i róg duszy... ale... rymy i forma niestety kładą dla mnie tekst. również pointa pozostawia dużo do życzenia. myślę, że myśl warto przepracować.czekam na kolejny.· Zgłoś · 14 lat
