Przyczynek do archeologii późniejszej

born

 

co to pytasz głowę

 

kładąc laurem

 

na mym ramieniu te dwie trumienki

 

to dzieci

 

z kobietami przed tobą których już nie

 

chcę nawet pamięci

 

o nich układamy w szafie

 

zbiorowy mej przeszłości pochówek bez szans

 

na ekshumację

 

przed amnestią amnezji starczej

 

pax romana porzucenie

 

wspomnień w imię legendy

 

świetlanej przyszłości

 

wspólnej historii vae

 

victis

born
born
Wiersz · 13 lutego 2010
anonim
  • Kasia     Czyżewska
    pod dużym wrażeniem. powrócę.

    · Zgłoś · 14 lat
  • Tomasz Smogór
    te odstępy między wersami :] też powrócę

    · Zgłoś · 14 lat
  • Dominika Ciechanowicz
    Przy pierwszym czytaniu wersyfikacja mi szwankowała. Przy drugim sensu nabrała. Dobre to jest.

    · Zgłoś · 14 lat
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    MOCNY .

    · Zgłoś · 14 lat
  • Rita
    kilkakrotnie przeczytany.Dobry .

    · Zgłoś · 14 lat
  • Kasia     Czyżewska
    konstrukcja działa. chyba takiej przestrzeni potrzeba, żeby wybrzmiało. tworzysz przejmujący, a jednocześnie mocny obraz. czuły ale nie rozczulający się. i czytam, jako postawienie pytania sobie i jako postawienie pytania przez kogoś, z kim dzielimy życie i chcemy pomóc, a nie bardzo można. dużo bardzo znajduję dla siebie. dobry wiersz.

    · Zgłoś · 14 lat
  • anhelus
    całkiem niezly tekst . pzdr

    · Zgłoś · 14 lat
  • anonim
    Anonimowy Użytkownik
    dreszcze przechodzą! :))

    · Zgłoś · 14 lat
  • Tommy Gun
    potrafisz walnąć, feldmarszałku

    · Zgłoś · 14 lat