na przekór (wiersz)

człowiek

czasem nie zdaje sobie sprawy

z tego jaki jest żałosny

urodzony na pokuszenie

na pustyni żądzy i rozpusty

puch marny zesłany z Nieba na pocieszenie

labirynt pytań i pomyłek

ucieleśnienie Nieba na ziemi

w złoconych ścianach kościołów

samochodach księży

korzy nie cudzołożąc

mają dzieci

robią co chcą zabijają

nadzieję w otoczeniu niepewności losu

skazanego na wojny i biologiczne zepsucie

bez wody i bez Ojca

z nóżkami z zapałek

i nienawiścią w oczach

do tych ktorzy mają więcej

papierowego chleba

 Zbawieni od złego czego?

Wszechświat zbudowany

z wykrzyknikowych znaków zapytania