Odkąd w miasteczku zabito człowieka,
nie mogę zasnąć. Uciekał. Zostawił krew,
brudne grudy śniegu. Rozłazi się życie,
uwiera ten język. Tak się umiera,
mówią, ale nie widziałam jak błękitne
kwiaty wypadły z niego. Zamarzły.
Izabela
Wiersz
·
20 lutego 2010
-
Dominika CiechanowiczAleż! Ciekawe!· Zgłoś · 14 lat -
Tomasz SmogórPotwierdzam że ciekawe ale nie wiem czy aż ależ. Przyjdzie jeszcze przeczytać :)· Zgłoś · 14 lat
-
Anonimowy UżytkownikPozostawiasz w zamyśleniu.· Zgłoś · 14 lat
-
Justyna D. Barańskaoo początek przypomina mi psychozę, jaka ogarnęła Dąbrowę Górniczą, gdzie rozniosła się plotka o nożowniku ;) co do samego tekstu to hm... wybitny to on nie jest, ale przyjemnie się go czyta.· Zgłoś · 14 lat
-
Marcin SierszyńskiBardzo.· Zgłoś · 14 lat
-
Kasia Czyżewskawitam. czytam. proszę o więcej.· Zgłoś · 14 lat
-
Karol Ketzerprzychylam się do opinii havde z tą różnicą że nie byłem nigdy w dąbrowie górniczej a nożowników znam wyłącznie wrzeszczańskich· Zgłoś · 14 lat
