list otwarty do Marka D.

Anonimowy Użytkownik

ooo tak, tak, tak:) To można czytać i czytać... W całości biorę. Widać dojrzałość w pisaniu, sposób przekazywania myśli, obrazy... Pozdrawiam

Anonimowy Użytkownik

wciąga, zatrzymuje; bardzo plastycznie.

Joanna Krzepina

o matko, Ewa, ale mnie trafiłaś tym. Marek się bardzo ciężko goi, a lekko zabliźniony swędzi i piecze. jak w tym wierszu. kur*a, przecież ja nie ryczę przy wierszach, nie?

3EYE

podoba mi sie twardy charakter wiersza i ta słabość na końcu, bardzo dobrze oddaje to co czujesz, poczułem to.

Marta

wspaniale operujesz słowmi ..Wypełniny emocjami po brzegi, dynamiczny wiersz i to "szlag" ! Czytałam go i czytałam i zachwyciłam się. Zakończenie , dla mnie, jest jednocześnie pytaniem ?

Anna Nawrocka

ew kropek to jest za mało, albo za dużo. wymyśl coś, bo tak jak jest to jest jakoś nie konsekwentnie.
dla mnie konieczne? bez samo się czyta, ba dodaje się w domyśle samo.
czytałam już kilka wierszy do Marka, o Marku bez Marka. wiesz, że kiedy dostałam tomik to leży sobie na szafce przy łóżku? i czytam półsennie, wyrywnie, szelestnie.
tu jest uniwersalnie (za dominiką) bo żal płynie się ze stopionym sniegiem, żłobiąc scyzorykiem inicjały na stołach przy szlaku.

Dominika Ciechanowicz

Wiele wierszy do Marka adresowanych się tu pojawiało ostatnio. I często przeszkadzało mi w nich jedno - to, że bez kontekstu trudno byłoby je odczytać. A ten by się dało. Bo tu jest bardziej uniwersalna złość, pretensje do niebios, że zabrały, że za szybko i że co oni tam sobie w ogóle myślą.