Współcześnie

Julinalia

 Sens
wiecznie ukryta
ta współczesna ideologia
schowana za ścianą
skryta
na wieki wieków
samotna

 

To tylko pustka w oczach
po śmierci
kolejnej iluzji
wydumana kopia
bolesnej
dyfuzji uczuć

 

Analogicznie do korytarza
długa ale krótka
niewiadoma
myśl
kolosalnie malutka

 

usiąść
na wpół roztopionej podłodze
łza
zza spienionych oczu
powiek

 

mów
zalążki dzisiejszych poetów
jak pousychane kiełki
             ostatnich wersów
rozkrojone na połowy

 

ciągle tylko ta fikcja
              i koniec

 

mówiłem            
nie słyszeliście
tyle razy mówiłem
 
ach
   ta dzisiejsza młodzież

Julinalia
Julinalia
Wiersz · 23 marca 2010
anonim
  • Marta
    ciekawy,' iluzyjny' wiersz i twoje kojarzenia . Zatrzymałam się przy nim na dłużej.
    Gdyby nie to zakończenie- zupełnie inaczej bym go odebrała. Dla mnie, jako odbircy , wiersz mógłby sie zakończyć wersem "ciagle tylko ta fikcja i koniec" Pozdrawiam

    · Zgłoś · 14 lat
  • Dominika Ciechanowicz
    Coś w tym jest. Niepokój jakiś. Parę momentów do dopracowania: np oczu powiek - coś tu za dużo. Jak powieki, to wiadomo, że oczu.

    · Zgłoś · 14 lat