kapelusz do rymu

po com cię czytał panie Julianie
po coś głupiego rozkochał w poezji
tej przestarzałej bo rymowanej
tej w dobrym rytmie więc bez finezji

po coś pisał te Kwiaty i Bale
tak głęboko słowami pod żebra
że dla innych czasu nie miałem
a jak miałem to mogłem ich nie znać

po co ciebie wydali Krzysztofie
z tą młodością nieludzko dojrzałą
że po każdym wersie czy strofie
wciąż durnego mi życia za mało

i wciąż szukam radości w melodii
codziennego zadość czynienia
dla nie moich przewinień i zbrodni
z nie mojego na sercu kamienia


choć niewiele znam wierszy na pamięć
wszystkie tętnią we mnie i żyją
więc dziękuję Krzysztofie Julianie
za tę miłość do rytmu i rymu

za prostego słowa niezwykłość
za niezwykłą słowa prostotę
cóż że rymom się dawno przekwitło
skoro mają swojego idiotę