kapitulacja

to czym mówisz do mnie

nie wsiąka w ziemię

jak deszcz

znów potykam się o słowa

jak o krzyk w próżni

nad głową świadomość

bycia marionetką

o jednym wstecznym sznurku

wiesz jak łatwo utonąć

w niezaplanowanej kałuży

bolisz mnie jak stopy

marcowy chłód

powiesz że to przez złe krążenie

wciąż chodzę

w wełnianych rękawiczkach

z zimnym nosem

na kwintę

przytaknę

nie mając już w rozciągniętym swetrze

miejsca na łzy