STARY KOŃ W DRODZE

wio
snami zamykam powieki
na cztery spusty
paraliż kopyt daje się we znaki

zapytania chowam pod poduszkę
pierze wiruje w czterdziestu stopniach
do nieba prowadząc za rękę
która cierpliwie cierpnie
na grzywie

wciąż nowe otarcia
przy szyi widoczne rozterki
to przeganianie wspomnień z celi
batem