Gdy boli myślenie

Marta

moja świadomość pełza w przestrzeni

paruje i skrapla się w wieczne teraz

zalana chorą bezsilnością

rozcieńczam lęk w oddechu syna nocy

głaszczę zwęglone skrzydła boga snu

i podtrzymuję nogi umarłego ja

zaciskam obręcz na gardło myśli

puszczonych w samopas

gdy boli myślenie błędny ognik

zapyla kwiaty modlitewne

w naroślach mózgu

pod baldachimem wiary

moja wola sięgnie po liberum veto

Oceń ten tekst

Ocena czytelników: Dobry+ 5 głosów

Marta

Wiersz · 1 sierpnia 2010

annabell123

E tam, wydumane jakieś...Skrzydła boga snu, oddech syna nocy - patosowate...

· Zgłoś · 14 lat temu
Władysław Ryś

Przeczytałem. Nie zabolało. No, może troszeczkę.

· Zgłoś · 14 lat temu
Figa

bardzo pozytywnie mnie zaskoczyłaś, jestem pod wrażeniem.

· Zgłoś · 14 lat temu
Marta

no nie ! ... tego bym się nigdy nie spodziewała! cieszę i dziekuję

· Zgłoś · 14 lat temu
Rita

jestem mile zaskoczona Marto:) Z miniaturki taki wiersz! Brawo.
pozdrawiam

· Zgłoś · 14 lat temu
Anonimowy Użytkownik

O! - dla najlepszego Twojego Martuś tekstu należy się taka notka - buziole.

· Zgłoś · 14 lat temu
Figa

krótkie i wymowne. ja trwam właśnie w tej drugiej rzeczywistości i boję się budzić...

· Zgłoś · 14 lat temu
Marta

niebyt ..współtworzy.".Byt" .. taki mił być tytuł , ....ale zastapiłam go pierwszym wersem.
dziekujęi pozdrawiam

· Zgłoś · 14 lat temu
Anonimowy Użytkownik

"Parująca świadomość
pełza w przestrzeni (...)

i skrapla się
w wieczne teraz"

myślę, że ten "niebyt"........................to tak trochę od czapy - teraz nawet się intonuje z tytułem

· Zgłoś · 14 lat temu