GŁUPCY MÓWIĄ: ŻYCIE (wiersz)

zamydlone i nadgadane cliche.....................jakich tysiące powłóczy słowami na blogach

"Głowa to szkatułka, przechowuje rany
w wilgoci mózgu, (...)" ..............................................pierieuka

póki co mam jeszcze problem z uchwyceniem tekstu jako całość, zestawienia dają wrażenie sprawnie dobranych, ale jeszcze gdzieniegdzie nie dostrzegam pomiędzy nimi nitki, która by je połączyła. rozumiem, że jedwab może się kojarzyć z mózgiem - przynajmniej przez swoją oślizgłość przypomina - i ma w ten sposób stanowić zgrabne przejście pomiędzy myślami, tylko że wyskakuje nieco jak taki Filip z konopi. ;)

podsumowując: panujesz nad poszczególnymi fragmentami, ale nie nad całym tekstem.

Ojej, ojej! Tu trzeba rymów, wiersz ma świetny rytm, nie wyliczony, ale płynie, a to dużo trudniejsza sztuka. Masz tu perełki- niewątpliwie, ale i słabsze fragmenty:

"Wypada jak ząb" wobec tematu wiersza, wypada to dość blado.
"Jesteś cały z jedwabiu. Usta są morzem," Najpierw mowa zależna, potem jakieś bezokoliczniki- trzeba to jakoś ujednolicić, bo robi się zbyt chaotycznie.

To ciekawy tekst, ale wymaga pracy.

O! Mi się podoba. Trochę zgrzyta powtórka w tytule.
Ale ładny opis ciała, tzn. dotkliwy, bo bezpośredni. Język, ząb, szarpanie. Ech, życie!