Sylvia. W poszukiwaniu Colossusa

                                                                         Anger is a gift

                                                                              Malcolm X

na zdjęciu dziecko o wzroku jak błysk stali

ze stali rośnie w siłę przyszły gniew

już wtedy obłęd zamykałaś w zdania

nie wiedząc jeszcze że obłęd zabija

bo cały świat to mierność płytka bierność

i dla poetów los jest zawsze zły

dla ciebie stygmat „ja” to cierń najbardziej zły –

ten szklany klosz co jednak był ze stali

bo albo godzisz się na świata tępą bierność

albo wypluwasz ciemną krwią pierwotny gniew

aż olśni prosta pewność – poezja cię zabije

zostaną gąszcze wersów nic nieznaczące zdania

i dalej nie ma wyjścia zamykasz duszę w zdania

próbujesz dotknąć świata co pozostaje zły

odsuwasz się od ludzi bo ludzki wzrok zabija

i nagle nie ma tych którzy za tobą stali

więc tylko w siebie zwrócić ten co został – gniew

zanim go stłamsi mierność płytka świata bierność

to twoja niepodległość kontra świata bierność

co każe strach i ból i wstyd zamieniać w zdania

Lady Lazarus – w kruche ciało zaklęty święty gniew

że żeńskość inność niższość i że Ted Hughes był zły

i wzrasta opór ścianą ten opór jest ze stali

w końcu zostajesz sama bo opór też zabija

w tobie jest przecież wszystko co zabija

chorej ambicji nie pojmie ludzka bierność

i nie wiesz gdzie są ci którzy za tobą stali

głaskali mądre dziewczę za te ładne zdania

dla takich ludzi Sylvio los musi być zły

by strofy mogły ponieść w przyszłość święty gniew

a u mnie wciąż do napisania niewiarygodny gniew

chora ambicja – też to wiem  – zabija

bo dla mnie Sylvio los był zawsze zły

tylko dlatego – śmieszne! – że odrzuciłam bierność

 i że próbuję własny obłęd przekuć w zdania

i też już nie wiem gdzie są ci co za mną stali

jak tu opisać ten gniew co mózg rozcina jak nóż ze stali

skoro poezja też zabija i świat zostanie dla nas zawsze zły

a wokół tylko tępa bierność a co zostaje  – nic nieznaczące zdania