Sonet o Wywrocie

Marcin Sierszyński

Hihi. :)

Anonimowy Użytkownik

To ja... znów się ośmieszę, ale to już zaczyna być moją małą tradycją.
Lemur powiedział ''hihi'', a dla mnie to wcale nie jest hihi. Ja się pod tym podpisuję wszystkimi łapkami. Poezja zabija, a już na pewno powoduje szaleństwo. Czytana, pisana... a taka ''wymuszona'' w pojedynkach chyba najszybciej. Już straciłam rozum. Tako rzecze oli-'miszczyni' nadinterpretacji.
PS. Jakby ktokolwiek z Czytających znalazł gdzieś przypadkiem samotny mózg, to może mi go sprezentować, bo aktualnie cierpię na deficyt.

A tak generalnie to całkiem nieźle sobie poradziłaś. Gratuluję. :)

Anonimowy Użytkownik

Wszystko zabija, a poezja to chyba dość ciekawy i inspirujący rodzaj śmierci, więc nie ma co narzekać ;)

Figa

lepiej umrzeć na poezję niż na katar.
bo się ze mnie wszyscy śmieją, że kicham jak kot

ew

:)

Marta

sonetowy jest ten sonet ..i z szacunkiem dla Sprawy , pozdrawiam

Tomasz Smogór

Lekkie pióro masz. Jeszcze tylko temat znaleźć.

Anonimowy Użytkownik

Widzisz, mi się ogólnie forma sonetu nie podoba. Układ rymów i kompozycja do mnie zupełnie nie trafiają, a jednak u Ciebie czyta się całkiem przyjemnie. Tematyka może trochę odbiegająca od typowo sonetowej, ale ileż można o miłości! :)

Jacek

Złamałaś gatunek- niewątpliwie:) Brakuje mi tylko wyrazistego podział€ semantycznego między dwoma pierwszymi i dwoma ostatnimi. Łamie się te gatunki, tylko trzeba uważać, żeby ich nie zgruchotać. Poza tym jest cudnie:)

Ce.

Od pisania wierszy tu się rozum traci o tak