swoi (wiersz)

pamiętasz jak się noc załamała nad naszym pragnieniem

nowego rozdania poranka nie zakopconego świecą

choć świece lubimy i noce

wtedy jednak niebo miało stać się błękitnym płótnem

by się nasze niebieskie migdalenie nie rzucało w oczy

i kiedy zbliżyła się marcepanowa nirwana świata nie ciekawa

choć ciekawa światu bo ten i ów coś podejrzał między migdałami

między ust gruchaniem między palcami nieobłonionymi

nazwaliśmy się głośno moim i moją

żeby wiedzieli i ślin nie toczyli

poszli sobie żeby