wypatroszenie

koniec świata jest w środku kobiety; otwierana raz na dwa
naście miesięcy, wypatroszona ryba dobijająca do portu,
niemowa podawana z rąk do rąk. wyobrażałaś sobie
piersi rozmiarów asteroidy i ich zwłoki po poczęciu;
skończysz jako same kości, nigdy nie obracające się w proch.
bo taka jest wola moja.

dzisiaj modlimy się, aby sumienie przybrało kolor czystej kartki.
posłuchaj: układaj jagniątka w kołyskach. przybędę wraz z porą zbiorów.
cidade de deus ma swój początek w brzuchach zasiano przetrwanie.
wściekłość tworzy nowe hieroglify, drogi, misje. kopcie groby,
zbijajcie solidne trumny, aby inne gniazdo nie dało
nowego początku.