Nie piszę już (wiersz)

Podoba mi sie koncepcja pierwszych wersów każdej strofy. Tylko "Nie..." po co wielokropek?
Tylko, masz podobny problem do mojego. Niekonsekwentna interpunkcja.


"Każdy przeżył magiczną środę
myślał pięć minut że la vita e bella" - podoba mi się.

wszyscy dawno widzieli motyle - w sensie, że jak widzieli, to mogą już umierać? bo jeśli chodzi o to "motylkowanie" w brzuchu, to tego się nie da zobaczyć, to taka perswazja jest.
"Każdy przeżył magiczną środę
myślał pięć minut że la vita e bella
patrzył w podłogę" - dziwny rym, bardzo zbędny, po za tym patrzenie w podłogę wybija z kontekstu.
Puenta także słaba, bo jak widać po wywrocie, ludzie i tak piszą, lepiej, gorzej, albo wcale.
Pisane jakby bez tematu, bez pomysłu...

Jedyne co mi się spodobało, to "ale czasem uśmiecha się dom przy drodze"

Uważam, że w poezji nie ma takiego określenia jak "konsekwentna" czy "niekonsekwentna" interpunkcja. Poezja rządzi się swoimi prawami, szczególnie ta współczesna. Wiersz bardzo ładny.
pozdrawiam

Są ciekawe momenty, jak: "myślał pięć minut że la vita e bella / patrzył w podłogę". Powtórzenia zdecydowanie osłabiają w tym wypadku tekst. Z tytułem poszłaś na łatwiznę, wciskając to, co akurat najmniej mi się podoba ;) Z następnych uwag: wchodzisz w banał, np. z motylami. To bardzo ryzykowne upychać w teksty starte sformułowania, zwłaszcza gdy nie ma się na nie pomysłu. Namnożenie rekwizytów, aczkolwiek dobrze, że w pewnym momencie zaczynasz się konsekwentnie trzymać jednego pola - domowego.

Na nie, ale pozdrawiam autorkę :)

nie dodam nic, ponad to co napisała Justyna. Poczekam na kolejny Twój wiersz.