pośród (wiersz)

BARDZO mi sie podoba i już , super jest i nie umiem madrze wytłumaczyć , ale pozdrawiam

Jerzy sie martwi , że to jego szukasz z jakiegoś niewyjaśnionego powodu, zupełnie nie wiem , o co chodzi..
Dochodzę do wniosku, że im mniej wiem, tym lepiej dla mnie....:)

A ja już jestem, bo byłem zajety. Zacne siedem na ta intencję. Szukajmy Jerzego !

Szukam.:)

"do studni stroił miny chwil niepowtarzalnych" -brrrr... naprawdę niefajna ta inwersja i w moim odczuciu bardzo obniża wartość tego tekstu. a to przecież ciekawy obrazek z tymi wodnymi fotografiami zarysowałeś i tego Jerzego przechylającego się, żeby je zobaczyć.
wieczorna opowieść też lepiej brzmi bez szyku przestawnego. nie podoba mi się również ocaleniec od niebytu, bo w ogóle jak on się miał od tego niebytu ocalić?

a kto powiedział, że on się sam ocalił?

no tak "się" zawróciło do jerzego, a miałam na myśli szerszą perspektywę. rozumiem, że to był przy innych go ocala w jakiś sposób, ale jednak "stać się" nie mógł, więc co z tym ocaleniem?

Można chyba powiedzieć, że skazany na byt. Wyraziście opisana osobowość. Podoba mi się.

bronienie się dzieckiem. skowronki w rękawie, dziury w kieszeniach, ocalenie od bytu - całego bejdaka napisałeś na nowo. więc szukam go na niebieskich ptasich polanach, nigdzie indziej być nie może przecież. tam tylko ocalenie od niebytu znaleźć można.
bardzo na tak.

Ja bym powiedziała, że w świetnym tym wierszu, gdzie i słabość do bejdaka i szukający wody życia głupi Jasio, siadła puenta. Niepotrzebny zwrot do nas, zostaw polecenie szukania, ono jest w wierszu. A poza tym - świetnie.