Spotkanie (wiersz)

Wiktor, mocno poleciałeś w dość naiwne imitownie modernistów, w kilku momentach jednak - dzięki temu - znajdują się tu perełki: zbierającej kwiaty wszystkiego ze sobą/ o niespodziewanej godzinie dojrzewającego wina. To są bardzo obiecujące frazy, niestety - nie bronią się. Najgorzej jest chyba w zestawiającym "Duże niemowlęta" - figurę nieco groteskową - z klanami dzikich kobiet , naiwną profecję (rodem z sapkowskiego dzisiaj) o erotycznym zabarwieniu, wychodzi z tego kicz, który przechodzi w bełkot ostatniej linijki tekstu.

W moim odczuciu masz spory talent, świetnie obrazujesz i plastycznie poruszasz się języku, ale komplenie nie panujesz nad efektem końcowym, a więc nie bardzo wiesz co robisz. Za dużo w tym wierszu "natchnienia" i barokowych fasad.

Moim zdaniem: zbierającej, przeszywające, dojrzewającego....to perełki, ale in minus.

Wiktorze, przede wszystkim brak konsekwencji w interpunkcji, raz stawiasz przecinki, innym razem nie. Od czego to zależy?
Poza tym tanie metafory, kraina rozpaczy, godzina dojrzewającego wina ( dlaczego wina? jakie to ma znaczenie dla wiersza?) - te metafory są bardzo wyświechtane. I tak sobie siedzę i myślę nad tym tekstem, i wiesz co mi wychodzi? że ten tekst nie jest aż taki zły, po prostu niedopracowany. Bardzo niedopracowany, ale możesz go ponaprawiać. Sam zdecyduj czy warto.

Myślę, że masz sporo twórczego potencjału, ale idziesz po linii najmniejszego oporu...

Podoba mi się