menda (wiersz)

imiesłowy przymiotnikowe okropny wydźwięk nadały wierszowi, wymusiły też rymy niezbyt wysokiego lotu. powtórzenie mendy w tytule też nie powaliło odkrywczością.
na plus jest jedynie determinacja, z jaką tekst jest pisany, da się ją odczuć. i temat upodlenia jest dobry. technicznie tekst jednak siadł.

niestety wiem. wciąż tylko nie wiem, jak to jest, że odkrycie własnej miernoty przychodzi dokładnie w chwili odsłonięcia jej na świat:/

"kiedy mówiłam: później
ciężko będzie
przeczyłeś
że pozostanę zawsze
jedyną winną" - w tym fragmencie nie mam żadnych zastrzeżeń, idzie gładko, a przerzutnie nadają dodatkowego sensu, tak jak powinny to robić.

"za wszę braną
na każdy sposób" - tutaj mamy małą zabawę językową, dopiero przy drugim czytaniu załapałam, że może być zawsze brana. tkwi tu pewne ubezwłasnowolnienie. bo nie dość, że się będzie wykorzystywać tę biedną kobietę, to jeszcze wina spadnie na nią. to ją się umniejszy, nazwie dziwką czy mendą.

"z uczuć wypraną
z siebie powieszoną" - na pewno te inwersje są ci konieczne? bo się robią niepotrzebne udziwnienia. z kolejnego wersu pozbyłabym się "twoich", wiadomo o kogo chodzi, a tu się taki zapychaczek robi.

jak dla mnie do całkiem niezły tekst. spróbuj tylko coś zrobić, ok?

dzięki... troche powycinałam i poprzeklejałam. Boli taka operacja na otwartm sercu, ale cóż... nikt się nie urodził geniuszem. Może poza Mozatrem. No a ja w tych przeklejkach jak ten Salieri:/ Ale w gruncie rzeczy i Salieriego niektórzy teraz słuchają:P

no i cacy. ja na tak <groźne spojrzenie w stronę pozostałych opiekunów>

I ja.

Nie widziałem wersji przed poprawkami, ale wersja ostateczna jest niczego.