przelotne zachmurzenia

Justyna D. Barańska

tym razem to mnie nie zachwyciłeś. w moim odczuciu jest tylko poprawnie, w sumie to wystarczy na autoryzację, aczkolwiek... następnym razem będziesz się musiał bardziej postarać, żebym była na tak.

fajne jest tutaj krążenie wokół jednego pola (dosłownie pola) przez szereg skojarzeń. śmierć, robaki, step, czaszka [głowa], myśli, słowa. i na tym przykładzie można zastanawiać się czy język jest w nas czy przychodzi z zewnątrz. czy rzeczywistość kształtuje nasz język, czy język naszą rzeczywistość? z twojego tekstu wynika mi, że to zaczyna się od rzeczywistości, a w umyśle pozostaje echo takich wydarzeń.

Konrad Matysiak

długo nad tym wierszem rozmyślałem.... taki temat, to chyba nie moje klimaty. Ale dziękuje za komentarz:)