o jedną cnotę za daleko (wiersz)

dmucham na wieczór
jest łódką z papieru dowodzoną przez Wypominka Nieświętego
byle dalej od brzegu snu roślinnego o śladowej ilości
skórki samotnej gęsi nawołującej przeznaczenia
pasztet
czy lot do krajów przeszczęśliwych

tyle bym z tego zostawiła,ale może to tylko moja pasja do skracania :) pozdrawiam

rzeczywiście, coś jest w tym, co mówi Wintrop, przydałyby się nożyczki, by odciąć niepotrzebne dodatki, rozpraszające uwagę od głównej linii. np. czy trzeba dopowiadać, że kolacja była samotna, jeśli można to wyczuć, wywnioskować.. trudno, żeby w czyimś towarzystwie gadać z płomieniem, tym bardziej, że płomień mógłby tu więcej znaczyć, gdyby nie obudowa.
w moim odczuciu klaun tu nie bardzo pasuje, mamy sytuację intymną, cichą, a tu z klaunem cała jarmarczność przychodzi. rozumiem, że to ma zarysować przepaść porównywanych elementów i jakikolwiek brak związku, ale może by jednak lepiej było utrzymać tekst przy jednym klimacie?

na "niewidzenie klejnotów" to szczerze mówiąc nie mam żadnego pomysłu. może jakiś inny komentujący będzie miał pomysł na interpretację.

natomiast do drugiej strofy nie mam się co czepiać.

lot do krajów przeszczęśliwych, byłby " przesuper":)
Też tak sobie czasem gadam do świecy, ale przecież" wody wielkie jej nie zgaszą i nie zatopi rzeka", nawet jeśli jest teraz za daleko, to pewnie po to by kiedyś była jeszcze bliżej.:) Lubię sobie Ciebie poczytac:) Dla mnie na 5

"Wyspy szczęśliwe"? Na samym końcu zapachniało mi Gałczyńskim, nawet w porównaniu sytuacji. Wizja stanu hipotetycznego zawsze powraca.
"ty jesteś dzisiaj (...)" czytam jako brak tak silny, że aż go można dotknąć, są takie braki. I nie można się ich pozbyć samemu. A człowiek bardzo nie lubi, jak nie może. Chciałoby się te chińskie i mediolańskie klejnoty zobaczyć, widzieć, szczególnie jak już raz się na nie okiem rzuciło i oko się ucieszyło.
Pomimo chaotycznego komentarza zwolniłam przy tym wierszu domnul.

:) dzięki estel

Czekałam na autoryzację tego wiersza, ciekawa opinii Moderacji. Ja też dziękuję, Estel. Kuba, to jeden z piękniejszych Twoich tekstów.

:))

właśnie, jeden z piękniejszych...:)