Ocalić od zapomnienia
cząstke siebie,
której nie ma,
ocalić ją.
Ocalić od zapomnienia
krótką chwilę z tamtych lat,
kolorowy świat,
nastał,
przestał istnieć.
Ocalić, ocalić, ocalić
świat dziecięcych lat.
Krzysztof Kosakowski
Wiersz
·
8 listopada 2010
-
Justyna D. BarańskaKrzysztofie, to bardzo miło, że używasz akurat sztuki do wyrażania siebie, a nie pomknąłeś w stronę pseudo-kiboli, których w Polsce mamy pod dostatkiem i których na Anglię nasyłać bym nie chciała ;) jednakże spróbuj poszukać własnych dróg w literaturze, poczytaj współczesną poezję, bo na razie podsuwać banał. nie mnie, pozdrawiam.· Zgłoś · 14 lat -
Krzysztof KosakowskiZamykać się w we worcach epoki literatury współczesnej, a niby czemu- nie dziekuje. To co zapisałem za sztukę nie uważam i takich aspiracji nie mam. Wolę wyrażać siebie "banałami". Wzmianka o kibicach banalna, do czego sie odnosi nie wiem. Pouczanie rodzic-dziecko. Dobrze , że niektórzy odnaleźli się w swoich rolach. Pozwól, że podsumuje parafrazą: "...podsuwać banał nie mnie". Pozdrawiam· Zgłoś · 14 lat
