mam na imię jurek i jestem chodzikiem (lirium z ustnikiem) /"Chmurnoryjność w synonimie hipnozy"-32./

                                                                                    * świętej pamięci

jurkowi k.

.(pacjentowi 

oddziału odwykowego

w p.)

1.

nie jest łatwo opowiedzieć wiersz gdy

już zna się zakończenie a ja mówię

małymi literami i nie mogę pisać bo mi

ręce drżą za bardzo chodzę sobie

od domu do domu od człeka do człeka

tu wypiję tam zjem chodzę sobie od śmietnika

do sklepu tu coś znajdę tu coś pokwestuję tu coś

wypiję ale zawsze z polską akcyzą moja mamusia

świeć jej panie boże mówiła że o ojczyznę każdy

musi dbać bo jak my nie zadbamy to kto za nas

to zrobi kiedyś pracowałem nawet w kinie objazdowym

bo lubię sztukę i fajnie się pracowało ale tydzień

to zdecydowanie za dużo jeśli ciągle ogląda się

ten sam film no to sobie chodzę palę ale tylko dlatego

że kocham poezję a w popielniczkach jest dużo

niedogaszonych wierszy wystarczy poszukać

pociągnąć poeta-chodzik-mężczyzna zawsze powinien

mieć przy sobie coś co pomoże rozpalić ogień resztki śliny

pozostałe na ustniku pozwalają przyjąć na siebie

cudzą treść najpierw jest nieco kwaśno-gorzko ale można 

przełknąć nie ja nie zapisuję wierszy ja je wydmuchuję

2.

ja je opowiadam chodzę tak sobie tu coś powiem

tu wyśpiewam tu zatańczę wiersze z popielniczek

pod urzędami są niecierpliwe długie z ustnikiem

najczęściej nadgryzionym z tego powstają najlepsze

protest-songi ślady zębów gdy się dostroić same sugerują

ostry wydźwięk i akordy zmieniają się w dynamicznym tempie

sobie chodzę bo ja jestem chodzikiem i zawsze mam pełne

ręce i kieszenie natchnienia i inspiracji bo nic

nie powinno się marnować najsmutniej mi jest gdy

wiersze lądują w kałuży takich nie biorę bo przecież

w poezji nie powinno być wodolejstwa po południu

zwłaszcza w maju dobrze jest zajść za liceum

w centrum miasta poeta przecież powinien czasem

zaczerpnąć młodości a ślina młodej dziewczyny to

czysty jeszcze wydmuch nieba pod kościołem

niełatwo wyszukać wiersz ale gdy już się znajdzie

to aż lżej na sercu i duszy bo nawet krótki wdech

uspokaja nie że modlitwa bo ja jestem chodzik

i mam za dużo do znalezienia żeby się modlić

ale tak wtedy czuję że pan bóg na mnie spływa bo on

ponoć lubi chodzików a ja lubię zimę bo można się

uśmiechnąć do człowieka i wtedy i zje się i napije ale

jak dają papierosy to nie biorę bo choć samą poezją 

nie można żyć i podobno to świństwo to ja kocham wiersze

z ustnikiem za nimi szperam one mają swój smak

i są takie bardziej ludzkie bo w ustniku zostają

najskrytsze cząstki człowieka i nastroju i pocałunku

bardzo smaczne są wiersze spod dobrych hoteli

ale tam trzeba uważać

3.

bo nie wszyscy lubią poezję przecież i wyganiają

ale gdy się dobrze przyczaić to czuć potem

w ustach wielki świat salonów ale

teraz rzadko chodzę

po wykwintne wiersze odkąd

zmarła moja helenka już nie ma

dla kogo

przynosić wielkiego świata ona lubiła

śpiewać i grać ze mną w szachy znalazła je kiedyś

na osiedlowym śmietniku i przyniosła

na moje urodziny oj aleśmy

bitew przeprowadzili bo szachy

i poezja to taka trochę walka i

najlepszy sposób na uniknięcie

kłótni wtedy jeszcze miałem

akordeon po dziadku

i po bitwie ja grałem a ona śpiewała

i ludzie nam nawet płacili

za uliczne koncerty nawet niektórzy

klaskali ale gdy zabrakło helenki zostawiłem

akordeon pod kościołem bo mi już wtedy

ręce drżały za mocno a pewnie

komuś się przydał tylko szachy

4.

zostawiłem sobie i gram

za siebie i helenkę i właściwie

już kończę bo wiersze nie powinny być

za długie a ja chyba już zrobiłem

poemat a mam jeszcze

do skończenia

partię szachów

z helenką 

gdy z nią gram

to mi ręce drżą

jakby mniej