Dom Spokojny

Justyna D. Barańska

Pan Jan już nie wstawał z dzwonami, bo mu głowa posiwiała. Więc zaczęło być go w nadmiarze w domu. Co zrobić? Co zrobić? No jak to co? Oddać do domu starców, zwanego wszystkimi możliwymi nazwami, żeby złagodzić wydźwięk. Rozumiem zwrócenie uwagi na kwestię zapomnienia takich osób, które kiedyś były na ustach wszystkich (jak piosenka)... tylko że niepotrzebne były te wszystkie strofki, żeby to zrozumieć. Ostatnia mówi za całość, ale dlaczego w tak banalny sposób - z tym zapomnianym bohaterem?

Podoba mi się pomysł z wykorzystaniem piosenki jako tropu, ale szkoda, że słabo poprowadzone.

Jacek

A ja nie jestem pewien. Treść nie jest aż tak zawiła, jak sądzę. Problem stwarza mi chwilami zbytnia niepoetyckość poezji. Niech zdecydują Ewa i Justyna, o!

estel

A co się podoba? Bo ja ni w ząb nie wiem, o czym to jest. Bo ja to widzę tak, że jest sobie Pan w domu opieki i nie wiem, co dalej. Każdy mógłby być panem Janem. Wolę Maxi Kaza w Ciechocinku.

banalneigłupie

dziękuję:)

varzyvo

podoba mi się. bardzo